زندگی اِنریکِه گرانادُوس
برگرفته و برگردان از کتاب: آهنگ سازان بزرگ نوشتۀ وِندی
تامپسون
مترجم: منوچهر خاکی
·
دورۀ خیزش ملی گرایی
زندگی و آثار:
ملیت: اسپانیایی
تولد: لِریدا، 1867
مرگ: کانال انگلیسی، 1916
ژانر ویژه: موسیقی پیانو، تلفیق شده با الحان اسپانیایی
آثار بزرگ: 12 رقص
اسپانیولی برای پیانو (1900-1892)؛ سوئیت گُویا برای پیانو (1911)
اِنریکِه گرانادُوس، هم
میهن آلبینِز نیز اهل کاتالُونیا بود. او هفت سال پس از آلبِنیز متولد شد، و او
نیز به عنوان یک نوازندۀ درخشان پیانو شهرت یافت. در سال 1887 او به پاریس رفت تا
در زمینۀ پیانو تحصیل کند، دو سال بعد به بارسلون بازگشت و در سال 1890 اولین کار
حرفه ای خود را در آنجا آغاز کرد. در سال 1898 اپرای فکاهیِ او به نام «ماریا از
کارمن»، در مادرید، تولید شد و تحسینی پرشکوه را نصیب سازنده اش کرد. از آن پس
گرانادُوس وقت خود را بین آهنگسازی، تدریس و اجرا، خواه به عنوان تکنواز پیانو یا
در همراهی با موسیقیدان هایی همچون ژاک تیبُو (1953-1880)، نوازندۀ فرانسوی ویولن
و پابلو کاسالز (1973-1876)، نوازندۀ اسپانیایی ویولن سل، تقسیم می کرد.
گرانادُوس به نوشتن آثار
صحنه ای متعددبیشتری، با الهام گیری از درونمایه های اسپانیایی ادامه داد، ولی
عمده ترین موفقیت او مدیون موسیقی تکنوازی پیانو است. این مجموعه ای از 12 رقص
اسپانیایی، و سوئیت پیانو، به نام «گُویا»، مجموعه ای از شش قطعۀ بسیار بدیع، هر
یک الهام گرفته شده از یکی از نقاشی های گُویا (مشهورترین آنها، «دوشیزه و
هزاردستان»)، را در بر می گیرد.
موفقیت سترگ «گُویا»، هم
در اسپانیا و هم در فرانسه، غیر مستقیم او را به سمت مرگ هدایت نمود. پیش ار ترک
پاریس، او پیشنهاد کرده بود که این سوئیت را به اپرا بازگرداند. ولی اپراخانۀ
پاریس، تا حدی در ننتیجۀ آغاز جنگ، از سفارش دادن به او طفره می رفت. در عوض
گرانادُوس به اپراخانۀ متروپُولیتَن نیویورک پیشنهاد همکاری داد. در ژانویۀ 1916
او و همسرش از اقیانوس اطلس گذشتند تا در اولین شب نمایش حضور پیدا کنند. در ماه
مارس آنها از طریق لیورپول بازگشتند و در آنجا آنها سوار کشتی مسافربری ساسکس شده
تا رهسپار دیپ شوند. کشتی توسط یک زیر دریایی آلمانی مورد اصابت اژدر واقع شد، و
گرانادُوس در تلاشی بی ثمر برای نجات جان همسرش، غرق شد.
