زندگی یوهان
پاخِبِه
برگرفته و برگردان از کتاب: آهنگ سازان بزرگ نوشتۀ وِندی
تامپسون
مترجم: منوچهر خاکی
·
دورۀ بارُوک
زندگی و آثار:
ملیت: آلمانی
تولد: نورِنبِرگ، 1653
مرگ: نورِنبِرگ، 1706
ژانر ویژه: موسیقی اُرگ
کارهای بزرگ: «کانُن و جیگ» در رِ ماژور؛ شش سوئیت برای دو
ویولن؛ سرودهای کلیسایی همراه با ارگ
یوهان پاخِنِه، سلف برجستۀ یوهان سباستیان باخ، امروزه
عمدتاً برای یکی از ساخته های منفردش، با نام «کانُنِ پاخِنِه» (که اکنون از آن
اشکال گوناگونی- منجمله راک-، موجود است)، به یاد آورده می شود. ولی در روزگار
خودش، او بیشتر برای نقشش در موسیقیِ کلیسای پروتستان آلمانی، به ویژه در زمینۀ
ارگ، مورد تحسین بود.
در نورِنبِررگ متولد شد، حرفه اش را به عنوان ارگ نواز، در
کلیسای جامعِ اِشتِفِنِ مقدس در وین، آغاز کرد. در سال 1677 در محل تولدِ باخ، شهر
تورینیِ آیزِناخ، ارگ نواز شد، ولی یک سال بعد چند مایلی به سمت شرق، به اِرفُورت،
نقل مکان کرد، در آنجا در طولِ 12 سالِ پس
از آن، در پِرِدیگالیِکِه (Predigerkiche)،
ارگ نوازی می کرد. در آنجا در تماس با اعضای خانوادۀ باخ قرار گرفت (او پدر خواندۀ
یکی از خواهرانِ باخ بود، و برادر ارشد او، یوهان کریستف را تعلیم می داد، و این
یک نیز به نوبۀ خود، تعلیمِ یوهان سباستیان را بر عهده داشت).
در هنگام اقامت در اِرفُورد، پاخِبِه ازدواج کرد، فقط بزای
اینکه دو سال بعد در یک همه گیریِ طاعون، همسر و پسر خردسالش را از دست بدهد. در
سال 1648 دوباره ازدواج کرد و خانواده ای را با هفت فرزند، برپا ساخت. سپس، قبل از
آنکه سرانجام به زادگاهش باز گردد و ارگ نواز کلیسای زیبالتِ مقدس شود، دو سال را
به عنوان ارگ نوازِ دربارِ اشتوتگارت و سه سال را به عنوانِ ارگ نوازِ شهرِ گوتا،
سپری کرد.
موسیقیِ پاخِنِه
سرودهای کلیسایی همراه با ارگ، ساخته شده توسطِ پاخِنِه-
قطعات پیچیدۀ پولی فونیکِ (چند صدایی) بر پایۀ نغمه های سرودهای مذهبی پروتستان-
تأثیرِ عظمی بر روی کارهای باخ داشت. او همچنین در زمینۀ ژانرهای متنوع دیگرِ کی
بُردِ زمانه اش، از جمله توکاتا- نوعی قطعۀ موسیقایی که برای سازهای کلاویه دار
ساخته می شود-، فانتزی، ریچِرکاری، شَکّان [نوعی موسیقی که ریشه در نغمه های
اسپانیایی دارد]، و واریاسیون ها- دستی استادانه داشت، اثر 6 آکوردی او به نام
«آپولو» (1699)، گروهی از 6 آریا (تک خوانی) با واریاسیون ها برای ارگ و هاپسیکورد
(نوعی پیانوی قدیمی) است، که هر یک در یکی از گام های پنج گانه، یک پنجمی بدون نقص را تشکیل
می دهد.
پاخِبِه همچنین 6 سوئیت برای دو ویولن و کی بُرد، کانُن
استادانه و به حق مشهور (مجموعه ای از 28 واریاسیونِ کانُنی که اصالتاً برای سه
ویولن و خوانندۀ باس، تنظیم شده بود)، موتِت ها، کنسرتوهای مذهبی و 11 مجموعۀ
مانیفیکا (سرودِ کلیسایی) برای گروهِ همسرایان و سازها، مطلوب برای خدمات عبادات
شامگاهی در نورِنبِرگ، نوشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر