مکتب
آوازِ گروهی انگلیسی
برگرفته و برگردان از کتاب: آهنگ سازان بزرگ نوشتۀ وِندی
تامپسون
مترجم: منوچهر خاکی
·
قرون وسطا تا رنسانس
مَدریگال- تنظیم آهنگ بر روی یک متن (معمولاً غیر مذهبی)،
برای چندین صدا- در اواخر قرن سیزدهم، در ایتالیا، پدیدار گشت، ولی حدود 300 سال
بعد در دستانِ آهنگسازانِ فلاندری و ایتالیایی، از جمله جِزوآلدُو و لوکا
مارِنتسیو (99-1553)، به شکوفایی رسید. در طول مدت فرمانروایی الیزابتِ اول
(99-1558) این شکل بی اندازه محبوب، توسطِ آهنگسازان ایتالیایی که در دربارِ
انگلیسی کار می کردند، به انگلستان وارد شد. انتشار مجموعۀ ایتالیاییِ «موسیقیِ
ماورای آلپی» (Musica transalpine)،
الهام بخشِ آهنگسازانِ بومی برای پیروی از این نمونۀ ایتالیایی شد.
تامِس مورلی
در میان آنان، تامِس مورلی (1602-1557)، شاگردِ بِرد، حضور
داشت، که احتمال دارد یکی از دوستانِ شکسپیر بوده باشد (آهنگِ مشهور او «عاشق و زن
جوانش» [it was a lover and his
Lass]، یحتمل اصالتاً، در سال 1599 برای اثر «هر طور که میل توست» [As you like it]، نوشته شد). در سال 1601، مورلی
گلچینی از مَدریگال های نوشته شده توسط بهترین آهنگسازانِ آن زمان، به افتخار
ملکه، به نام «پیروزی های اُریانا» را ویرایش کرد، خود او نیز «برخیزید، بیدار
شوید» و «سخت کوشی در کنار یک چشمۀ کریستال» (hard by a crystal fountain) را تقدیم به ملکه کرد.
تامِس ویلکس
تامِس ویلکس (1623-حدود 1576)، دوستِ مورلی، یکی دیگر از
تقدیم کنندگان آهنگ به همان گلچین بود (با مَدریگالی به نامِ «هنگامی که وِستا در
حال پائین آمدن از تپۀ لاتموس بود»). او یک ارگ نواز و آهنگساز بود، که بین سالهای
1597 و 1600، سه کتاب مَدریگال منتشر ساخت.
آهنگ های ماهرانه ساخته شدۀ او شاملِ «اوه مرافب باش، تو
مرا خواهی کشت» (O Care Thou Wilth
Despatch Me)، «تول، دوران گیتی شناسی» و «مانند دو ارتش سرفراز»، و نیز برخی
آثار عالی موسیقی کلیسایی می شد.
جان ویلبی
ویلبی (1638-1574)، دو مجموعۀ مَدریگال در سال 1598 و 1614
منتشر کرد؛ او یکی از بزرگترین اساتیدِ این ژانر به شمار می رود. مَدریگال های او
اثر احساسی قدرتمندانۀ «شب دل انگیز، پدیدار شو»، «زنبورهای عسل خوار دوست داشتنی»
و «بگریید، بگریید، چشمانِ من» را در بر می گیرد.
جان دالند
در همان زمان، ترانۀ سولو- تک خوانی- با همراهی عود، در حال
ورود به جایگاهِ خود، در انگلستان بود. دالند (1626-حدود 1563)، بهترین مظهرِ آن،
عود نوازِ سلطنتی در دربارِ جیمزِ اول بود. در میانِ بزرگترین آثارِ او، ترانه های
تأثیر گذارِ «اشک هایم را جاری کن»، «دمی بمان، محبوبِ من» و «بگذار تا در تاریکی
دوئل کنم»، به همراهِ مجموعۀ قطعات عودِ او، به نام «اشک ها» که در سالِ 1604،
منتشر شد، جای دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر