زندگی کارلُو
جِزوآلدُو
برگرفته و برگردان از کتاب: آهنگ سازان بزرگ نوشتۀ وِندی
تامپسون
مترجم: منوچهر خاکی
·
قرون وسطا تا رنسانس
زندگی و آثار:
ملیت: ایتالیایی
تولد: ناپل، حدود 1560
مرگ: ناپل، 1613
ژانر های ویژه: موسیقی آوازی غیر مذهبی
کارهای بزرگ: 6 کتاب مَدریگال- آوازِ عاشقانۀ گروهی.
جزوآلدُو، شاهزادۀ ونُوزا، جایگاهِ منحصر به فردی را در
تاریخِ موسیقی اشغال می کند: او هم آهنگساز بود (اگرچه آماتور) و هم یک قاتل. به
یک خانوادۀ اشرافی شهر ناپل تعلق داشت: مادر او برادرزادۀ پاپ پیوسِ چهارم و خواهر
یکی از کاردینال های برجسته بود، و عمویش اسقفِ اعظمِ ناپل بود- آمیزه ای پرقدرت و
خطرناک از مذهب و سیاست که ویژگیِ بالاترین سطوحِ جامعۀ ایتالیایی آن عصر بود.
رسوایی
در سال 1586، پس از مرگِ برادر ارشدش، که عنوانِ خانوادگی
را برای او به ارث گذاشت، با دختر عموی زیبایش، ماریا د،آوالُوس، دختر مارکیز
پِسکارا، ازدواج کرد. چهار سال بعد او مچِ همسرش را با معشوق اشرافی اش، گرفت و گویا
هردوی آنها را تا حد مرگ، خنجر آجین کرده بود، قتل دوگانه موجب توفانی از اعتراض
شد، و جِزوآلدُو به املاکِ روستایی اش، عقب نشینی، و خود را وقفِ آهنگسازی کرد.
در سالِ 1594، از فِرّارا بازدید کرد، و در آنجا با
لئونُورا د،اِسته، برادرزادۀ آلفونسو، دوکِ فِرّارا ازدواج کرد. این ازدواجِ دوم
هم نافرجام از کار درآمد. به زودی لئونُورا از طبیعت درون نگر و افسردۀ شوهرش،
خسته شد، و پس از آنکه تنها پسرشان، در طفولیت، درگذشت، جزوآلدُو به شکل فزاینده
ای از دنیا کناره گیری کرد. او در آستانۀ جنون، به مثابه مردی تنها و تلخ کام،
درگذشت.
هارمونی و تنافر (Dissonance)
جایگاهِ جِزوآلدُو در تاریخ موسیقی، با شش مجموعه از
مَدریگال هایش تضمین شده است. بسیاری از این آثار، شاملِ مجسم ساختنِ متون حزن
انگیز (شامل اشارات متعدد به درد، مرگ و اندوه)، با هارمونی کرُوماتیک (رنگ آمیزی
شده) خارق العادّه، -شاید بازتابِ وضعیتِ ذهنیِ عذاب کشیده اش، است. چهار قرن بعد،
عشقِ جِزوآلدُو به هارمونی ناموزون (Dissonant)،
علاقۀ استاروینسکی را برانگیخته ساخت؛ ولی تأثیرِ همزمانِ اندکی برجای گذاشت، زیرا
به عنوانِ نمونه ای افراطی از سبکِ "مانریست"- ادا و اصول- در موسیقی،
تلقی می شد. با وجود این، او یکی از آهنگسازانی است که بر روی خندقِ میانِ
رُنِسانس و بارُوک، پل زد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر