زندگی ژرژ بیزِه
برگرفته و برگردان از کتاب: آهنگ سازان بزرگ نوشتۀ وِندی
تامپسون
مترجم: منوچهر خاکی
·
دورۀ رمانتیک
زندگی و آثار:
ملیت: فرانسوی
تولد: پاریس، 1838
مرگ: بوژیوال، 1875
ژانر ویژه: اپرا
آثار بزرگ: سمفونی در دُو (1855)؛ صیادان مروارید (1863)؛
بازی های کودکان (1871)؛ کارمن (1874).
شهرت بیزه عمدتاً مدیون یک اثر است- اپرای کارمن- ولی اگرچه
برونداد او در درجۀ نخست اپرایی بود، چندین اثر سازیِ او، به خصوص یکی از سمفونی
های اولیه او در دُو، سوئیت بازیهای کودکان و موسیقی متن نمایش آلفونس دُدِه، به
نام «دخترِ آرل»، جایگاه معینی در گنجینۀ آثار موسیقی پیدا کرده است.
بیزه در کنسرواتوار پاریس تحصیل کرد، در حالیکه جوایز
متعددی، از جمله جایزۀ رشک برانگیز رم، در
سال 1857، را از آن خود ساخت. در میان استادان او آهنگساز اپرا، ژاک هالِوی قرار
داشت، که بعداً با دخترش ازدواج کرد. سمفونی بی افت و خیزِ او در دُو در سن 17
سالگی نوشته شده و در سال 1875 اپرای تک پرده ای بیزِه به نام «دکتر معجزه»،در یک
رقابت آهنگسازی، به صورت شراکتی، برندۀ جایزۀ اول شد. او سالهای 60-1858 را در رم
گذراند، در آنجا او به بیماری مزمن حلق مبتلا شد، که سرانجام جان او را ستاند.
شکست های آغازین
در سال 1863، اولین اپرای مهم بیزه، «صیادان مروارید» در
تئاتر-لیریک پاریس به روی صحنه رفت. این اثر شکست خورد، اگرچه دوئت (قطعه ای برای
دو نوازنده) مشهور پردۀ اول، «در عمق معبد مقدس»، همواره یکی از محبوب ترین ها
بوده است. پس از آن بیزه مجبور بود کارهای سفارشی از موسسات انتشاراتی را بپذبرد،
تا بتواند از نظر مالی دوام بیاورد.
در عین حال او روی چندین پروژۀ اپرایی دیگر نیز کار می کرد،
که هیچ یک از آنها قرین موفقیت نشد. پس زمینۀ رنگارنگ پرووانسی نمایش دُدِه به نام
«دختر آرل»، که در سال 1872 بیزه موسیقی متن برای آن تهیه کرد، الهام بخش او شد تا
راه حقیقی خود را بیابد، و آن به طور خلاصه تنظیم نامتعارف و داستان تراژیک و پر
رونق کارمِنِ مرییِه بود، که بالاخره تخیلات او را به پرواز درآورد.
کارمِن
اپرای بزرگ بیزِه در 3 مارس 1875، در سالن اپرا-کمیک تولید
شد. در آغاز با دشمنی مواجه شد، ولی در مدت چهار سال بعد، منتقدان و تماشاگران می
آمدند تا از نازک اندیشی، نیرومندی و اصالت این تنظیم هیجان آور، قدردانی کنند، و
این اپرا در سراسر اروپا و آمریکا در حال اجرا شدن بود. بیزه زنده نماند تا شاهد
موفقیت آن باشد. در شب اجرای سی و سوم این اپرا، درست پس از آنکه خوانندۀ نقش
کارمن، در هنگام اجرای کارت-صحنۀ مشهور، که در آن این قهرمان کولی، مرگ خودش را
پیش بینی می کند، از هوش رفت، بیزِه در اثر یک حملۀ قلبی ناشی از تب رماتیسمی،
درگذشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر