زندگی جاکومو مایر بیِر
برگرفته و برگردان از کتاب: آهنگ سازان بزرگ نوشتۀ وِندی
تامپسون
مترجم: منوچهر خاکی
·
دورۀ رمانتیک
زندگی و آثار:
ملیت: آلمانی
تولد: فوگلسدورف، نزدیک برلین، 1791
مرگ: پاریس، 1864
ژانر های ویژه: اپرای بزرگ فرانسوی
کارهای
بزرگ: روبرت شیطان (1831)، اوگونوها – پروتستان های فرانسوی- (1836)؛ پیامبر
(1849)؛ آفریقا (1865)
در حالیکه اپراهای روسینی، دونیتزتی، بلّینی و وِبِر، همه
تا اندازه ای جای خود را در گنجینۀ آثار موسیقی حفظ کرده اند، آثار جاکومو مایِر
بیِر در طول قرن گذشته فقط گاه گاهی رواج دوباره یافته اند. در زمان خودش، مایر
بیر یکی از موفق ترین سازندگان اپرا و یکی از ثروتمندترین افراد در اروپا محسوب می
شد. این به شکل اجتناب ناپذیری سنگ اندازی حسادت آمیز از طرف همکاران کمتر کامیاب-
به خصوص واگنر، که حملۀ گزنده ای را بر ضد او در رسالۀ یهودی ستیزانه اش، به نام
"یهودیت در موسیقی" (1850)، آغاز کرد- را تحریک میکرد.
کودک اعجوبه
مایر بیر به راستی یک چهرۀ جهانی بود. در برلین متولد شد،
همانند معاصر جوانترش، مندلسون، در خانوادۀ یاکوب لیِبمَن بیِر (آنسان که در آغاز
نامیده میشد)، در جمعی ثروتمند، با فرهنگ و یهودی، پا به عرصۀ هستی نهاد، و
استعداد آغازین خود در زمینۀ نواختن پیانو
را با ظاهر شدن به عنوان یک تکنواز در کنسرتوی موتزارت، به نمایش گذارد. وقتی هنوز
در دهۀ دوّم عمر خود بود، شروع به نوشتن اپراهای آلمانی کرد.
از 1816، او نه سال را در ایتالیا گذراند، و آنجا او شش
اپرا به سبک روسینی نوشت. آخرین آن، "جهادگر صلیبی در مصر"، (1824)، بود
که متعاقباً با موفقیتی همسان در لندن و سپس پاریس، جایی که مایر بیر با اوژن
اسکریب (1861-1791)، نویسندۀ اشعار اپرا ملاقات نمود، به روی صحنه رفت. از آن زمان
به بعد، پاریس کانون فعالیت های مایر بیر شد، اگر چه او هرگز در آنجا به صورت
دائمی اقامت نکرد. در سالهای 1840 او به عنوان مدیر کل موسیقی – Generalmusik Director- در برلین منصوب گشت، و در آنجا او
یک زینگ اشپیِل – بازی خوانندگی- برای خوانندۀ سوپرانوی سوئدی، جنی لیند
(87-1820)، نوشت.
اپرای بزرگ
اعنبار مایر بیر به واسطۀ اپراهای بزرگی است که او برای
اپراخانۀ پاریس، با همکاری اسکریب، خلق کرد، که با "روبرت شیطان" در
1831، آغاز شد و با "اوگونوها" و "پیامبر" ادامه، و با
"آفریقا" (اوّلین اجرای آن در 1865، پس از مرگش) خاتمه یافت. همۀ این
آثار با جلوه های نوآورانه و تماشایی، همانند طوفان، غرق شدن کشتی ها در روی صحنه
و صحنه های با جمعیت کلان، بر روی صحنه رفت.
برخلاف روسینی، مایر بیر یک تند کار نبود و تولیدات او مشتاقانه به انتظار می
نشستند. او با در ذهن داشتن صداهای مشخص، می نوشت و همیشه در جستجوی طنین های
ارکستری و آوازی بدیع بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر