زندگی هاینریش
شوتز
برگرفته و برگردان از کتاب: آهنگ سازان بزرگ نوشتۀ وِندی
تامپسون
مترجم: منوچهر خاکی
·
دورۀ بارُوک
زندگی و آثار:
ملیت: آلمانی
تولد: کاستریتز، 1585
مرگ: دریسدِن، 1672
ژانر های ویژه: موسیقی مذهبی سازی و آوازی شامل
اُراتوریوها- قطعات آوازی چند بخشی با همراهی ارکستر و آواز جمعی- و پاسیون ها-
قطعات عاشقانه و شورانگیز
کارهای بزرگ: مزامیر داوود (1619)؛ سرودهای مقدس (1625)؛
اپرای «پری دریایی» (دافنه) (1627)؛ سمفونی های مقدس (1629، 1647، 1650)؛ «هفت
کلام مسیح بر روی صلیب» (1645)؛ اُراتُوریوی کریسمس (1660)؛ پاسیون ها مطابق
ماتیُو، مارک، لوک و جان (6-1664).
دستاوردهای باخ، بدون کارِ پیشگامانۀ سلف سرشناسش، هاینریش
شوتز، نا ممکن می بود. شوتز که در خانواده ای از طبقۀ متوسط و مهمانخانه دار در
ساکسونی متولد شد، محترم ترین آهنگسازِ آلمانی قرن هفدهم شد. در طول دو بازدید
طولانی مدت از ایتالیا- اولی، هنگامی که او هنوز یک دانشجوی حقوق بود، و برای او
میسر شد که در ونیز، نزد جووانی گابریِلی تعلیم ببیند-، شوتز مجذوبِ سبکِ
ایتالیایی شد و سپس آن را با سنت موسیقایی بسیار متفاوت محلی آلمان، ادغام کرد.
کَپِلّ مایستِر دریسدِن
در بازگشتش از ایتالیا، در 1613، پس از مرگ گابریِلی، شوتز
ارگ نواز و سپس کَپلّ مایستر (؟ Kapellmeister)
دربار "انتخاب کننده" در دریسدِن، مهمترین مرکز موسیقی در آلمانِ
پروتستان شد. او نخستین آهنگ هایش را در سالِ 1619، منتشر ساخت. و این مجموعه ای
بود از تنظیمات برای صداها (برخی همراه با میان پرده های سازی به سبکِ ونیزی)، از
مزامیر داوود، که در اشکالِ گوناگونی از موتِت و کنسرتو، شرح داده شده بود. در
همان سال با ماگدالینا ویوتِک، دخترِ یکی از مقامات دربار، ازدواج کرد. زناشویی
سعادتمندانۀ آنها، که دو دختر به بار آورد، به شکل اسف باری کوتاه بود: ماگدالینا
در سال 1625 فوت کرد، و آهنگسازِ داغدا هرگز دوباره ازدواج نکرد. او از هر دو
فرزندش عمری طولانی تر داشت: دختر ارشد در سن 16 سالگی و دختر جوانتر در سال 1655
در 31 سالگی، فوت کردند.
وظایف شوتز در دربار، نوشتن موسیقی برای رویدادهای رسمی،
مانند عروسی ها و مراسم تدفین را در بر می گرفت. برای عروسیِ دخترِ "انتخاب
کننده" (Elector)
با کُنتِ فرمانروای قلمروی هِسِن-دارمشتات، در سال 1627، او اولین اپرای آلمانی را
با تنظیمِ آهنگ بر روی همان اپرانامۀ «دافنه»، که آهنگساز ایتالیایی، یاکوپو پِری،
30 سال قبل تنظیم کرده بود، نوشت. شوربختانه این موسیقی به دست ما نرسیده است.
در سال 1628، شوتز برای دومین بار به ایتالیا مسافرت کرد، و
در آنجا با مونتِوِردی ملاقات کرد. این تماس با پیشرفت های اخیر موسیقی، در دومین
مجموعۀ آثار موسیقیِ آوازی و سازی او به نامِ «سمفونی های مقدس»، به بار نشست. ولی
در وطن معضلاتی وجود داشت: آلمان وارد جنگ های سی ساله شده بود و "انتخاب
کنندۀ" دریسدِن خود را در شرایطی یافت که قادر به پرداخت حقوق به کارکنان خود
نبود. شوتز برای دوسال به دربار ولیعهد دانمارک گریخت، که برای مراسم جشن عروسیِ
او تفریحاتِ موسیقایی ماهرانه ای فراهم آورد. اما علیرغم مشکلات مستمر مالی، او تا
سال 1657، زمانی که بازنشسته شد، در خدمت دربار دریسدِن باقی ماند (به استثناء دو
سفر دیگر به دانمارک). پس از بازنشستگی تا زمان مرگ در 87 سالگی، به نوشتنِ آثار
برای نمازخانۀ دربار «انتخاب کننده»، ادامه داد.
موسیقی شوتز
اگرچه شوتز آهنگسازی به شدت پرکار بود، بسیاری از دست نوشته
های او در آتش یا توسط ویرانی های ناشی از جنگ، معدوم شدند. حتی با این وجود، حدود
500 اثر از او باقی مانده است. «داستان تولد عیسی مسیح»، که ضمن عبادات شامگاهی
کریسمس در سال 1660، در دربار دریسدِن به اجرا درآمد، قدیمی ترین تنظیم شناخته شدۀ
آلمانی از داستان "تولد" است، که در آن گفتارهای اِوانجلیست- یا راوی-
در شکل رسیتاتیف- بیانی-، به صورت آواز اجرا می شوند، برخلاف قدیم تر ها که به شکل
دعا خواندن و سرود، اجرا می شدند. تنظیمات او برای چهار پاسیون، به همراه مزامیرِ
بی شمار و آهنگ های موتِت و مَدریگال های ایتالیایی مآب، آهنگسازان بعدی همانندِ
باخ را تحت نفوذ قرار داد. با این حال موسیقی شوتز، نسبتاً زود، از مُد افتاد. در
قرن بیستم دوباره کشف شد، و توسط اجراکنندگانی همانند راجر نورینگتُن در بریتانیا،
که اولین گروهِ کُرِ آماتور هاینریش شوتز را در سال 1962، و سپس گروه کُر حرفه ای
شوتز را در لندن، پایه گذاری کرد، تحت حمایت قرار گرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر