زندگی
گیوم دوفه
برگرفته و برگردان از کتاب: آهنگ سازان بزرگ نوشتۀ وِندی
تامپسون
مترجم: منوچهر خاکی
·
قرون وسطا تا رنسانس
زندگی و آثار:
ملیت: فلاندری
تولد: نزدیک بروکسل، 1397
مرگ: کامبِرِه، 1474
ژانر ویژه: اشکال مذهبی و غیرمذهبی پولی فونیک
کارهای بزرگ: موتِت ها؛ مَس ها؛ ترانه ها
برجستگیِ شمالِ فرانسه و فلاندِر در ارتقاء تکنیک های
آهنگسازی تا قرن پانزدهم، در شخصیت گیوم دوفِه، تداوم یافت. در نزدیکیِ بروکسِل،
در حول و حوشِ زمانِ تغییر قرن، به دنیا آمد، فرزند نامشروع یک کشیش بود و خوانندۀ
پسر در گروه همسراییِ کلیسای جامع کامبِره شد، و حوالی سال 1420 به خدمت خانوادۀ
قدرتمند ایتالیایی، مالا تِستا درآمد. به نظر می رسد که در اواسط سالهای 1420 او
از ایتالیا بازگشته است تا سمت های خود را در چندین کلیسا در داخل و اطراف
کامبِره، حفظ کند، ولی در سال 1428، او خوانندۀ گروه همسراییِ پاپی در رُم شد. در
همین حال، از قرار معلوم او در ایتالیا، برای چندین خانوادۀ اشرافی، از جمله
خانوادۀ اِست در فرّارا و دوک های ساوُی، کار می کرد. در حدودِ سالِ 1436، هنگامی
که در کلیسایِ جامع، به مقامِ کشیشی رسید، به کامبِره در شمال، بازگشت، ولی روابط
خود با ایتالیا را، با سپری کردن هفت سال در سالهای 1450، در ساوُی، حفظ کرد. او
در کامبِره درگذشت و در نمازخانۀ کلیسای جامع، به خاک سپرده شد.
کانتوس فیرموس
دوفِه،
نامدارترین آهنگسازِ زمانِ خود بود: دیگر آهنگسازان نوخاسته، دسته دسته به سمت
کامبِرِه می شتافتند تا از مشاورۀ او برخوردار گردند. آهنگ های برجای مانده از او-
در مجموع حدود 200 تا- برتری مسلم او را در زمینۀ اَشکال اصلیِ زمانه اش همراه با
قریحه ای دل انگیز و سلیس در موردِ مِلودی، به نمایش می گذارند. بسیاری از آثارِ
او هماهنگ سازیِ (harmonization)
سرودهای نیایشی هستند، ولی هشت مَسِ کامل، به همراهِ پاره هایی از مَس، سرودهای
مذهبی، آنتیفون ها و موتِت ها، جان سالم به در برده اند. بیشترِ آثارِ او بر اساسِ
یک کانتوس فیرموس- یا یک ملودیِ آهنگِ آواز دسته جمعی کلیسایی (بدون ساز)- ساخته
شده اند، یا یک نغمۀ غیرمذهبیِ محبوب، مانندِ ترانۀ مشهورِ عامیانۀ «مرد مسلح»، که
دوفِه آن را اساسِ مشهورترینِ مَس خود قرار داد. (همین نغمه به همین طریق توسط
بسیاری از آهنگسازان دیگرِ قرونِ پانزدهم، شانزدهم و هفدهم نیز، مورد استفاده قرار
گرفت.) دوفِه همچنین متجاوز از 80 ترانه- احتمالاً برای حامیان ایتالیاییِ خود-، برای
آواز همراه با ساز، نوشت. ظاهراً او نخستین کسی بود که مَس رکوئیم- مرثیه- نوشت و
آن را درست چهار سال قبل از مرگِ خودش، تکمیل نمود، ولی دست نویس این اثر مفقود
شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر